Οι άνθρωποι από νωρίς θέλοντας να προσωποποιήσουν το κακό για να το καταλαβαίνουν καλύτερα, αποφάσισαν να διαλέξουν ένα ζώο που θα έπαιζε αυτό το ρόλο. Ο λύκος είχε την ατυχία να είναι αυτό το ζώο και έχουμε φτάσει πια στο σημείο οι ρόλοι που οι πρόγονοι μας διάλεξαν, ο καλός- θύμα άνθρωπος και ο κακός- θύτης λύκος να έχουν αντιστραφεί τελείως. Τώρα πια ο άνθρωπος είναι ο κακός που κυνηγάει για να σκοτώσει και ο λύκος είναι το θύμα που τρέχει να σωθεί.
Από τα πιο όμορφα ζώα, ο λύκος είναι συγγενής με το σκύλο. Το τρίχωμα του έχει φαιά απόχρωση το χειμώνα και φαιοκίτρινη το καλοκαίρι. Μένει κυρίως σε βουνά και κάποιες φορές, πιο σπάνια, σε πεδιάδες και ζει για 8 με 16 χρονια. Τρέφεται με μικρά ζώα, καρπούς ακόμα και αγροτικά ζώα. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι πως ζει σε αγέλες, δηλαδή σε οικογενειακές ομάδες και πυρήνας είναι το αναπαραγωγικό ζευγάρι, οι γονείς. Οι αγέλες κινούνται σε οριοθετημένες περιοχές που τις καθορίζει το κυρίαρχο αρσενικό, ο αρχηγός της αγέλης. Δεν έχει όμως μόνιμη κατοικία και κινείται διαρκώς για να εξασφαλίσει τη τροφή του. Κυνηγά τη νύχτα ενώ τη μέρα κρύβεται σε υπόγειες στοές ή κοιλότητες βράχων. Ο λύκος είναι μονογαμικός και ζευγαρώνει για όλη του τη ζωή. Η εγκυμοσύνη διαρκεί 60 με 63 μέρες και γεννιούνται 4 με 7 λυκάκια. Στην ανατροφή τους συμμετέχει όλη η αγέλη.
Υπήρξε το θηλαστικό με τη μεγαλύτερη εξάπλωση στον πλανήτη μετά τον άνθρωπο, αλλά σήμερα απειλείται με εξαφάνιση. Οι συστηματικές προσπάθειες εξόντωσης του έχουν οδηγήσει στην εξαφάνιση του από χώρες της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης και από ένα μεγάλο μέρος του Βόρειου Ημισφαιρίου γενικά.
Στην Ελλάδα το 1924 ξεκίνησε μια συστηματική προσπάθεια εξόντωσης του, μαζί με την αλεπού, το τσακάλι και το κουνάβι, είδη που θεωρούνταν και αυτά επικίνδυνα. Ο πιο διαδεδομένος τρόπος θανάτωσης του ήταν με δηλητηριασμένα δολώματα. Άλλοι λόγοι της σταδιακής τους εξαφάνισης θεωρούνται τα μεγάλα τεχνικά έργα, η ελλάτωση της φυσικής τους λείας και το παράνομο κυνήγι και η λαθροθηρία. Ευτυχώς, το 1993 η εξόντωση του απαγορεύτηκε και από τότε θεωρείται προστατευόμενο είδος. Σύμφωνα με τον Αρκτούρο και το πρόγραμμα LIFE-ΛΥΚΟΣ, οι λύκοι που υπάρχουν στην Ελλάδα κυμαίνονται από 500 μέχρι 700 και ζουν κυρίως στη περιοχή της Μακεδονίας- Θράκης και δυτικά του ποταμού Αξιού μέχρι το νομό Φωκίδας. Τα τελευταία χρόνια έχουν παρατηρηθεί πληθυσμοί και στη Στερεά Ελλάδα, από όπου είχαν εξαφανιστεί. Η επανεμφάνιση τους οφείλεται στη μείωση της χρήσης δηλητηριασμένων δολωμάτων, στο νομικό καθεστώς που πια τους προστατεύει καθώς και στην εγκατάλειψη / μείωση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων σε αυτές τις περιοχές.
Για να προστατευτούν όσοι λύκοι καταφέρνουν και σώζονται, ο Αρκτούρος δημιούργησε στη κοινότητα Αγραπιδιάς το καταφύγιο του Λύκου.Πρόκειται για μια ειδικά περιφραγμένη ημιορεινή δασική έκταση περίπου 70 στρεμμάτων, στην οποία λύκοι που είτε βρέθηκαν τραυματισμένοι είτε κατασχέθηκαν από ιδιώτες θα ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους. Δυστυχώς αυτοί οι λύκοι ζώντας για μεγάλο χρονικό διάστημα στην αιχμαλωσία δεν μπορούν να επιβιώσουν μόνοι τους. Το καταφύγιο του Λύκου λειτουργεί και σαν ένα κέντρο ενημέρωσης του κοινού με στόχο την αντιστροφή της αρνητικής γνώμης που έχουν για αυτό το ζώο οι άνθρωποι.
Μια άποψη που πρέπει να εκλείψει, αφού είναι μύθος. Ο λύκος δεν βλέπει αρνητικά τον άνθρωπο αλλά τον φοβάται και τον αποφεύγει. Οι μεταξύ τους συναντήσεις γίνονται επειδή ο λύκος ψάχνει να βρει τροφή για να επιβιώσει και για κανένα άλλο λόγο. Το να προστατεύσουμε ένα πλάσμα που αποτελεί τμήμα του φυσικού οικοσυστήματος, όπως άλλωστε είμαστε και εμείς, είναι καθήκον μας ώστε να εξασφαλίσουμε την ομαλή λειτουργία της φύσης.
